端午节 วันไหว้บ๊ะจ่าง

端午节
วันไหว้บ๊ะจ่าง

在古代，端与初同义，五与午相通。按地支顺序推算，五月为午月，故初五作端午。唐玄宗的生日是八月初五日，宰相宋建议要避讳，就把“端五”改为“端午”，此后，“端五”就改称为“端午”了。端午节始于春秋战国之际，已有2000多年的历史。关于其由来，说法不一，其中以纪念屈原之说影响最广最深最大。正是由于屈原的缘故，端午节也因此被称为“诗人节”。

传说屈原死后，楚国百姓哀痛异常，纷纷涌到汨罗江边去凭吊屈原。渔夫们划起船只，在江上来回打捞他的真身。有位渔夫拿出为屈原准备的饭团、鸡蛋等食物，“扑通、扑通”地丢进江里，说是让鱼龙虾蟹吃饱了，就不会去咬屈大夫的身体了。人们见后纷纷仿效。一位老医师则拿来一坛雄黄酒倒进江里，说是要药晕蛟龙水兽，以免伤害屈大夫。后来为怕饭团为蛟龙所食，人们想出用楝树叶包饭，外缠彩丝，发展成粽子。

ในอดีต 端 และ 初 มีความหมายเหมือนกัน 五 และ 午 ก็เหมือนกัน จึงทำให้เดือนพฤษภาคมเป็นช่วงเทศกาลบ๊ะจ่าง วันเกิดของ ถัง เสวี่ยนจง ตรงกับวันที่ 5 ของเดือน 8 ตามปฏิทินจันทรคติ ดังนั้นจึงเปลี่ยน "端五" เป็น "端午" หลังจากนั้น "端五" จึงได้เปลี่ยนชื่อเป็น "端午" เทศกาลบ๊ะจ่างเริ่มขึ้นในช่วงยุควสันตสารท (ชุนชิว) มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 2,000 ปี เกี่ยวกับที่มาของวันไหว้บ๊ะจ่างมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน ซึ่งทฤษฎีการรำลึกถึง Qu Yuan มีอิทธิพลอย่างกว้างขวางและได้รับการยอมรับสูงสุดเป็นเพราะ วันไหว้บ๊ะจ่างเรียกอีกอย่างว่า "เทศกาลแห่งกวี"

ในตำนานเล่ากันว่าหลังจากที่ Qu Yuan เสียชีวิต ผู้คนในรัฐซูต่างเศร้าใจและแห่กันไปที่แม่น้ำมี่หลัวเพื่อไว้อาลัยให้กับ Qu Yuan ชาวประมงพายเรือเพื่อกอบกู้ร่างที่ของเขา ชาวประมงหยิบข้าวปั้น ไข่ และอาหารอื่นๆ ที่เตรียมไว้โยนลงไปในแม่น้ำโดยหวังว่าพวกปลาจะกินมันจนอิ่มแล้วพวกมันจะไม่กินร่างของ Qu Yuan อีก เมื่อคนเห็นก็ทำตาม แพทย์ผู้เฒ่าท่านหนึ่งนำเหล้าขวดหนึ่งเทลงในแม่น้ำโดยบอกว่ามันเป็นการทำให้มังกรน้ำมึนงง เพื่อที่ตะไม่สามารถทำร้ายได้ ต่อมาด้วยความกลัวว่าจะถูกมังกรกิน ผู้คนจึงเกิดความคิดที่จะห่อข้าวด้วยใบเลี่ยน (chinaberry) แล้วห่อด้วยผ้าสีหลังจากนั้นก็พัฒนากลายเป็นขนมบ๊ะจ่าง

习俗 :

挂艾叶菖蒲榕枝：在端午节，家家都以菖蒲、艾叶、榴花、蒜头、龙船花、榕枝，制成人形称为艾人。将艾叶悬于堂中，剪为虎形或剪彩为小虎，贴以艾叶，妇人争相佩戴，以僻邪驱瘴。用菖蒲作剑，插于门楣，有驱魔祛鬼之神效。

吃粽子：荆楚之人，在五月五日煮糯米饭或蒸粽糕投入江中，以祭祀屈原，唯恐鱼吃掉，故用竹筒盛装糯米饭掷下，以后渐用粽叶包米代替竹筒。

扒龙舟：是端午节的一项重要活动，是多人集体划桨竞赛，在我国南方沿海一带十分流行。传出国外后，深受各国人民的喜爱并形成了国际比赛。

采药：这是最古老的端午节俗之一。民间习俗认为，午日午时阳气旺盛，是草木一年中药性最强的一天，端午遍地皆药。端午期间，我国不少地方都有熏艾叶、挂菖蒲、饮药酒等习俗，中草药在其中发挥了至关重要的作用。

五彩丝线：五色丝系于臂上，或为文身遗俗。端午以五色丝线系臂，曾是很流行的节俗。传到后世，即发展成如长命缕、长命锁、佩香包等许多种漂亮饰物，制作也日趋精致，成为端午节特有的民间艺品。

佩香囊：端午节小孩佩香囊，不但有避邪驱瘟之意，而且有襟头点缀之风。香囊内有朱砂、雄黄、香药，外包以丝布，清香四溢：再以五色丝线弦扣成索，作各种不同形状，结成一串，形形色色，玲珑夺目。

ประเพณี:

การห้อยใบจิงจูฉ่ายบนต้นคงเจี้ยงจี้ (ว่านน้ำชนิดหนึ่ง):ในช่วงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง ทุกครอบครัวจะใช้ต้นมะยม ใบจิงจูฉ่าย ดอกทับทิม หัวกระเทียม ดอกเข็ม และกิ่งไทรเพื่อสร้างร่างมนุษย์จำลอง แขวนใบจิงจูฉ่ายในห้องโถง ตัดเป็นรูปทรงเสือ หรือตัดริบบิ้นเป็นเสือตัวเล็กๆ ติดกับใบจิงจูฉ่าย และผู้หญิงจะแข่งขันกันเพื่อสวมมันเพื่อขับไล่วิญญาณชั่วร้าย การใช้ต้นคงเจี้ยงจี้ทำเป็นดาบที่สอดเข้าไปในทับเพื่อการไล่ภูตผี

การกินบ๊ะจ่าง: ในวันที่ 5 พฤษภาคม ชาวเมืองซูจะต้มข้าวเหนียวหรือขนมบ๊ะจ่างแล้วโยนลงในแม่น้ำเพื่อสักการะให้แก่ Qu Yuan แต่เพราะเกรงว่าจะมีปลามากินพวกเขาจึงใช้ไม้ไผ่ที่มีลักษณะเหมือนหลอดห่อไว้ ต่อมาก็ ใช้ใบไม้ห่อให้เป็นรูปทรงสามเหลี่ยมแทนการใช้ไม้ไผ่

การแข่งเรือมังกร: ถือเป็นหัวใจหลักในเทศกาลแข่งเรือมังกร เป็นการแข่งขันพายเรือแบบรวมกลุ่มหลายคน เป็นที่นิยมมากในพื้นที่ชายฝั่งทะเลทางตอนใต้ของประเทศ และหลังจากที่เผยแพร่ไปต่างประเทศแล้ว ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างก็ชื่นชอบและได้มีการจัดแข่งขันระดับนานาชาติขึ้น

การเก็บสมุนไพร: เป็นหนึ่งในประเพณีที่เก่าแก่ที่สุดของการไหว้บ๊ะจ่าง เป็นประเพณีพื้นบ้านที่เชื่อกันว่าพลังหยางในตอนเที่ยงของวันไหว้บ๊ะจ่างนั้นเป็นวันที่สมุนไพรและต้นไม้มีคุณสมบัติเป็นยาจีนที่ดีที่สุด วันไหว้บ๊ะจ่างจึงก็เต็มไปด้วยยา หลายๆที่ในประเทศมีธรรมเนียมปฏิบัติต่างๆกันเช่น การทำใบจิงจูฉ่ายรมควัน การประดับต้นคงเจี้ยงจี้ การดื่มเหล้าสมุนไพร ฯลฯ ยาสมุนไพรจีนมีบทบาทสำคัญมากในช่วงเทศกาลนี้

ด้ายไหมห้าสี: ไหมห้าสีจะถูกผูกไว้ที่แขนหรือเป็นรอยสัก วันไหว้บ๊ะจ่างจะใช้เส้นไหมห้าสีผูกแขน ไว้ ซึ่งเคยได้รับความนิยมมาก ได้พัฒนากลายเป็นเครื่องประดับที่สวยงามหลายชนิด เช่น กำไรลูกปัดอายุยืน ตัวล็อคอายุยืน เป็นเครื่องประดับที่สวยงามและการผลิตก็มีความประณีตมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงได้กลายเป็นศิลปะพื้นบ้านอันเป็นเอกลักษณ์ของเทศกาลวันไหว้บ๊ะจ่าง

การพบถุงเครื่องหอม:เด็กๆ จะสวมถุงผ้าในช่วงเทศกาลวันไหว้บ๊ะจ่าง ซึ่งไม่เพียงแต่หมายถึงการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและโรคระบาดเท่านั้น แต่ยังมีสไตล์การตกแต่งที่สวยงามอีกด้วย ในถุงจับรรจุซินน่าบาร์ (เป็นแร่ชนิดหนึ่งที่มีสีแดง) กำมะถัน และยาหอม ห่อด้วยผ้าไหมห้าสีซึ่งมีกลิ่นหอม